Ezekiel 33:11 Verse Cross Referencess In Multiple Versions

2 Samuel 14:1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33

• 1 రాజు అబ్షాలోముమీద ప్రాణము పెట్టుకొని... యున్నాడని2 సెరూయా కుమారుడైన యోవాబు గ్రహించి
• 2 తెకోవనుండి యుక్తిగల యొక స్త్రీని పిలువ నంపించిఏడ్చుచున్న దానవైనట్టు నటించి దుఃఖవస్త్రములు ధరించుకొని తైలము పూసికొనక బహు కాలము దుఃఖపడిన దానివలెనుండి
• 3 నీవు రాజునొద్దకు వచ్చి యీ ప్రకారము మనవి చేయవలెనని దానికి బోధించెను.
• 4 కాగా తెకోవ ఊరి స్త్రీ రాజునొద్దకువచ్చి సాగిలపడి సమస్కారము చేసిరాజా రక్షించు మనగా
• 5 రాజునీకేమి కష్టము వచ్చెనని అడిగెను. అందుకు ఆమెనేను నిజముగా విధవరాలను, నా పెనిమిటి చనిపోయెను;
• 6 నీ దాసినైన నాకు ఇద్దరు కుమారులు ఉండిరి, వారు పొలములో పెనుగు లాడుచుండగా విడిపించు వాడెవడును లేకపోయినందున వారిలో నొకడు రెండవవాని కొట్టి చంపెను.
• 7 కాబట్టి నా యింటివారందరును నీ దాసినైన నామీదికి లేచితన సహోదరుని చంపినవాని అప్పగించుము; తన సహోదరుని ప్రాణము తీసినందుకై మేము వానిని చంపి హక్కు దారుని నాశనము చేతుమనుచున్నారు. ఈలాగున వారు నా పెనిమిటికి భూమిమీద పేరైనను శేషమైనను లేకుండ మిగిలిన నిప్పురవను ఆర్పివేయబోవు చున్నారని రాజుతో చెప్పగా
• 8 రాజునీవు నీ యింటికి పొమ్ము, నిన్నుగురించి ఆజ్ఞ ఇత్తునని ఆమెతో చెప్పెను.
• 9 అందుకు తెకోవ ఊరి స్త్రీనా యేలినవాడా రాజా, దోషము నామీదను నాతండ్రి ఇంటివారి మీదను నిలుచునుగాక, రాజునకును రాజు సింహా సనమునకును దోషము తగులకుండునుగాక అని రాజుతో అనగా
• 10 రాజుఎవడైనను దీనినిగూర్చి నిన్నేమైన అనినయెడల వానిని నాయొద్దకు తోడుకొనిరమ్ము; వాడికను నిన్ను ముట్టక యుండునని ఆమెతో చెప్పెను.
• 11 అప్పుడు ఆమెరాజవైన నీవు నీ దేవుడైన యెహోవాను స్మరించి హత్యకు ప్రతిహత్య చేయువారు నా కుమారుని నశింపజేయకుండ ఇకను నాశనము చేయుట మాన్పించుమని మనవిచేయగా రాజుయెహోవా జీవము తోడు నీ కుమారుని తల వెండ్రుకలలో ఒకటైనను నేల రాలకుండుననెను.
• 12 అప్పుడు ఆ స్త్రీనా యేలినవాడవగు నీతో ఇంకొక మాటచెప్పుకొనుట నీ దాసినగు నాకు దయచేసి సెలవిమ్మని మనవిచేయగా రాజుచెప్పుమనెను.
• 13 అందుకు ఆ స్త్రీదేవుని జనులైనవారికి విరోధముగా నీ వెందుకు దీనిని తలపెట్టియున్నావు? రాజు ఆ మాట సెల విచ్చుటచేత తాను వెళ్లగొట్టిన తనవాని రానియ్యక తానే దోషియగుచున్నాడు.
• 14 మనమందరమును చనిపోదుము గదా, నేలను ఒలికినమీదట మరల ఎత్తలేని నీటివలె ఉన్నాము; దేవుడు ప్రాణముతీయక తోలివేయబడిన వాడు తనకు దూరస్థుడు కాకయుండుటకు సాధనములు కల్పించుచున్నాడు.
• 15 జనులు నన్ను భయపెట్టిరి గనుక నేను దీనిని గూర్చి నా యేలినవాడవగు నీతో మాటలాడ వచ్చితిని. కాబట్టి నీ దాసురాలనగు నేనురాజు తన దాసినగు నా మనవి చొప్పున చేయు నేమో
• 16 రాజు నా మనవి అంగీకరించి దేవుని స్వాస్థ్యము అనుభవింపకుండ నన్నును నా కుమారునిని నాశనము చేయదలచిన వాని చేతిలోనుండి తన దాసినగు నన్ను విడిపించునేమో అనుకొంటిని.
• 17 మరియు నీ దేవుడైన యెహోవా నీకు తోడై యున్నాడు గనుక నా యేలినవాడవును రాజవునగు నీవు దేవుని దూతవంటివాడవై మంచి చెడ్డలన్నియు విచారింప చాలియున్నావు; కాబట్టి నీ దాసినగు నేను నా యేలినవాడగు రాజు సెలవిచ్చిన మాట సమాధానకర మగునని అనుకొంటిననెను.
• 18 రాజునేను నిన్ను అడుగు సంగతి నీ వెంతమాత్రమును మరుగు చేయవద్దని ఆ స్త్రీతో అనగా ఆమెనా యేలినవాడవగు నీవు సెలవిమ్మనెను.
• 19 అంతట రాజుయోవాబు నీకు బోధించెనా అని ఆమె నడిగినందుకు ఆమె యిట్లనెనునా యేలినవాడవైన రాజా, నీ ప్రాణముతోడు, చెప్పినదానిని తప్పక గ్రహించుటకు నా యేలిన వాడవును రాజవునగు నీవంటివాడొకడును లేడు; నీ సేవకుడగు యోవాబు నాకు బోధించి యీ మాటలన్నిటిని నీ దాసినగు నాకు నేర్పెను
• 20 సంగతిని రాజుతో మరుగు మాటలతో మనవి చేయుటకు నీ సేవకుడగు యోవాబు ఏర్పాటు చేసెను. ఈ లోకమందు సమస్తమును ఎరుగుటయందు నా యేలినవాడవగు నీవు దేవ దూతల జ్ఞానమువంటి జ్ఞానము గలవాడవు.
• 21 అప్పుడు రాజు యోవాబుతో ఈలాగున సెలవిచ్చెను. ఆలకించుము, నీవు మనవి చేసినదానిని నేను ఒప్పు కొనుచున్నాను.
• 22 తరువాత¸°వనుడగు అబ్షాలోమును రప్పింపుమని అతడు సెలవియ్యగా యోవాబు సాష్టాంగ నమస్కారము చేసి రాజును స్తుతించిరాజవగు నీవు నీ దాసుడనైన నా మనవి అంగీకరించినందున నా యేలిన వాడవగు నీవలన నేను అనుగ్రహము నొందితినని నాకు తెలిసెనని చెప్పి లేచి గెషూరునకు పోయి
• 23 అబ్షాలోమును యెరూషలేమునకు తోడుకొని వచ్చెను.
• 24 అయితే రాజు అతడు నా దర్శనము చేయక తన ఇంటికి పోవలెనని ఉత్తరవు చేయగా అబ్షాలోము రాజదర్శనము చేయక తన ఇంటికి పోయెను.
• 25 ఇశ్రాయేలీయులందరిలో అబ్షాలోమంత సౌందర్యము గలవాడు ఒకడును లేడు; అరికాలు మొదలుకొని తలవరకు ఏ లోపమును అతనియందు లేకపోయెను.
• 26 తన తల వెండ్రుకలు భారముగా నున్నందున ఏటేట అతడు వాటిని కత్తిరించుచు వచ్చెను; కత్తిరించునప్పుడెల్ల వాటి యెత్తు రాజు తూనికనుబట్టి రెండువందల తులములాయెను.
• 27 అబ్షాలోమునకు ముగ్గురు కుమారులును తామారు అనునొక కుమార్తెయు పుట్టిరి; ఆమె బహు సౌందర్యవతి.
• 28 అబ్షాలోము రెండు నిండు సంవత్సరములు యెరూషలే ములోనుండియు రాజదర్శనము చేయక యుండగా
• 29 యోవాబును రాజునొద్దకు పంపించుటకై అబ్షాలోము అతనిని పిలువనంపినప్పుడు యోవాబు రానొల్లక యుండెను. రెండవమారు అతని పిలువ నంపినప్పుడు అతడు రానొల్లక పోగా
• 30 అబ్షాలోము తన పనివారిని పిలిచియోవాబు పొలము నా పొలముదగ్గర నున్నది గదా, దానిలో యవల చేలు ఉన్నవి; మీరు పోయి వాటిని తగులబెట్టుడని వారితో చెప్పెను. అబ్షాలోము పనివారు ఆ చేలు తగుల బెట్టగా
• 31 యావాబు చూచి లేచి అబ్షాలోము ఇంటికి వచ్చినీ పనివారు నా చేలు తగులబెట్టిరేమని అడుగగా
• 32 అబ్షాలోము యోవాబుతో ఇట్లనెనుగెషూరునుండి నేను వచ్చిన ఫలమేమి? నేనచ్చటనే యుండుట మేలని నీద్వారా రాజుతో చెప్పుకొనుటకై రాజునొద్దకు నిన్ను పంపవలెనని నేను నిన్ను పిలిచితిని; రాజదర్శనము నేను చేయవలెను; నాయందు దోషము కనబడినయెడల రాజు నాకు మరణశిక్ష విధింపవచ్చును.
• 33 అంతట యోవాబు రాజునొద్దకు వచ్చి ఆ సమాచారము తెలుపగా, రాజు అబ్షాలోమును పిలువనంపించెను. అతడు రాజునొద్దకు వచ్చి రాజసన్నిధిని సాష్టాంగ నమస్కారము చేయగా రాజు అబ్షాలోమును ముద్దుపెట్టుకొనెను.

Ezekiel 18:31

• 31 మీరు జరిగించిన అక్రమ క్రియలన్నిటిని విడిచి నూతన హృదయమును నూతన బుద్దియు తెచ్చుకొనుడి. ఇశ్రా యేలీయులారా, మీరెందుకు మరణము నొందుదురు? ఇదే ప్రభువగు యెహోవా వాక్కు.

2 Peter 3:9

• 9 కొందరు ఆలస్యమని యెంచుకొనునట్లు ప్రభువు తన వాగ్దానమును గూర్చి ఆలస్యము చేయువాడు కాడు గాని యెవడును నశింపవలెనని యిచ్ఛయింపక, అందరు మారుమనస్సు పొందవలెనని కోరుచు, మీ యెడల ధీర్ఘశాంతముగలవాడై యున్నాడు.

2 Samuel 14:1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33

• 1 అబ్షాలోమును గూర్చి దావీదు రాజు మిక్కిలి బెంగపెట్టు కున్నాడని సెరూయా కుమారుడైన యోవాబు గ్రహించాడు.
• 2 యోవాబు తన దూతలను తెకోవకు పంపి, అక్కడి నుండి ఒక నేర్పరియైన స్త్రీని తీసుకొని రమ్మని చెప్పాడు. ఆ స్త్రీతో యోవాబు ఇలా అన్నాడు: “దయచేసి నీవు చాలా దుఃఖంలో ఉన్నట్లు నటించు. విషాదసూ చకమైన బట్టలు వేసుకో, అలంకరణ చేసుకోవద్దు. చనిపోయిన, నీకు ప్రియమైన ఒక వ్యక్తి కోసం చాలా కాలంగా విలపిస్తున్నట్లు ప్రవర్తించు.
• 3 నేను ఇప్పుడు నీకు చెప్పే మాటలను నీవు రాజు వద్దకు వెళ్లి చెప్పు.” ఈ విధంగా ఆ యుక్తిగల స్త్రీ తో మాట్లాడి, ఆమె రాజుతో ఏమి చెప్పాలో యోవాబు ఆమెకు వివరించాడు.
• 4 తరువాత తెకోవ నుండి వచ్చిన స్త్రీ రాజు వద్దకు వెళ్లి మాట్లాడింది. ఆమె రాజు ముందు ప్రణమిల్లింది. ఆమె ముఖం నేలకు తాకింది. వంగి నమస్కరించి, “రాజా, నాకు సహాయం చేయండి!” అని ప్రాధేయ పడింది.
• 5 “ఏమిటి నీ సమస్య?” అని దావీదు రాజు ప్రశ్నించాడు. ఆ స్త్రీ యిలా చెప్పింది: “నేనొక విధవ స్త్రీని! నా భర్త చినిపోయాడు.
• 6 నాకు ఇద్దరు కుమారులున్నారు. వారిద్దరూ పొలాల్లోకి పోయి దెబ్బలాటకు దిగారు. వాళ్లను నివారించటానికి ఒక్కడు కూడా లేక పోయాడు. ఒక కొడుకు, ఇంకొక కొడుకును చంపివేశాడు.
• 7 ఇప్పుడు కుటుంబమంతా నామీద కత్తిగట్టారు. హత్యకు పాల్పడిన కొడుకును తెమ్మని ఒత్తిడి తెస్తున్నారు. తన సోదరుని చంపిన కారణంగా వారంతా అతనిని చంపుతామంటున్నారు. నా కొడుకును చంపనిస్తే, తన తండ్రికి ఏకైక వారసుడైన వాడు లేకుండా పోతాడు! నా కుమారుడు అగ్నిలో చివరి నిప్పుకణంలాంటివాడు. ఇప్పుడు ఆ చివరి నిప్పుకణం ఆరిపోబోతూవుంది! దానితో మరణించిన నా భర్త పేరు, ఆస్తి నేలపాలవుతాయి.”
• 8 ఇది విన్న రాజు, “ఇక నీవు ఇంటికి వెళ్లు. నీ విషయాల పట్ల నేను శ్రద్ధ తీసుకుంటాను” అని ఆమెతో అన్నాడు.
• 9 తెకోవ స్త్రీ రాజుతో, “ఈ విషయంలో వచ్చే పరిణామాలకు, పర్యవసానానికి నిందంతా నామీదే పడుగాక! నా ప్రభువైన రాజా! నీవు, నీ సింహాసనం ఈ విషయంలో ఏదోషమూ ఎరుగరు!” అని చెప్పింది.
• 10 “నిన్ను గురుంచి ఎవరైనా దీనిగూర్చి నిన్నేమైన అనినయెడల నా వద్దకు తీసుకొనిరా. వాడు మరల నిన్ను ఏమీ అనడు” అని దావీదు రాజు అన్నాడు.
• 11 అది విన్న ఆ స్త్రీ రాజును ఇలా వేడుకున్నది: “దయచేసి నీ దేవుడైన యెహోవాను ప్రార్థించు. హంతకులను శిక్షించాలని చూసే ఆ ప్రజలు నా కుమారునికి కీడుచేయకుండా దేవుడు నివారించగలందులకు ఆయనను ప్రార్థించు.” దావీదు ఆమెకు ఇలా అభయమిచ్చాడు:”యెహోవా జీవము తోడుగా ఎవ్వడూ నీ కుమారునికి హాని చేయలేడు. నీ కుమారుని తలలోని ఒక్క వెంట్రుక కూడా కింద రాలదు.”
• 12 ఆ స్త్రీ, “నా ప్రభువైన రాజా! నన్నింకా కొన్ని విషయాలు చెప్పనీయండి” అని అన్నది. చెప్పమన్నాడు రాజు.
• 13 ఆ స్త్రీ ఇలా అన్నది: “దేవుని ప్రజలకు వ్యతిరేకంగా ఇవన్నీ నీవెందుకు చేస్తున్నావు? అవును. ఇవన్నీ చేస్తూ నీవు దోషివని బహిర్గతం చేసుకుంటున్నావు! ఎందువల్లననగా నీవు నీయింటి నుండి పంపివేసిన నీ కుమారుని తిరిగి తీసుకొని రాలేదు.
• 14 మనమంతా ఏదో ఒక రోజు చనిపోవటమనేది సత్యం. మనమంతా నేల మీద ఒలికిన నీరులాంటివారం. ఈ ఒలికిన నీటిని మట్టిలో నుండి తిరిగి తీయటం ఎవ్వరికీ సాధ్యం కాని పని. కాని దేవుడు ప్రాణాన్ని తీసుకొనడు. ఇండ్లనుండి తరిమి వేయబడిన వారికి దేవుడు ఒక పథకం తయారుచేసి ఉంచుతాడు. అంటే వారు ఆయన నుండి బలవంతంగా దూరం చేయబడలేదు!
• 15 నా ప్రభువైన రాజా! ఈ మాటలు నీకు చెప్పటానికి నేను వచ్చాను. కారణమేమంటే, ప్రజలు నన్ను భయపెట్టారు! నేను వాళ్లతో నన్ను పోయి రాజుతో మాట్లాడనీయమన్నాను. బహుశః రాజు నా విన్నపం ఆలకింపవచ్చునని అన్నాను.
• 16 రాజు వింటాడు. విని నన్ను, నా కుమారుణ్ణి చంపజూస్తున్న వారి నుండి రక్షణ కల్పిస్తాడనీ; దేవుడు ప్రసాదించిన ఆస్తిని అనుభవించకుండ చేయజూస్తున్న వారి నుంచి మమ్మల్ని రక్షిస్తాడనీ అనుకున్నాను.
• 17 నా ప్రభువైన నా రాజు మాటలు మనశ్శాంతినిస్తాయని నాకు తెలుసు. ఎందువల్లనంటే నీవు దేవుని నుండి వచ్చిన దూతలాంటివాడవు. ఏది మంచిదో, ఏది చెడ్డదో నీకు తెలుసు. దేవుడు సదా నీతో వుండు గాక!”
• 18 అది విని ఆశ్చర్యపడిన రాజైన దావీదు, “నేనొక ప్రశ్న అడుగుతాను. నీవు సమాధనం చెప్పాలి” అన్నాడు. ఆ స్త్రీ, “నా ప్రభువైన రాజా దయచేసి మీ ప్రశ్న అడగండి!” అన్నది.
• 19 “విషయాలన్నీ మాట్లాడమని యోవాబు నీతో చెప్పాడా?” అని రాజు అడిగాడు. ఆ స్త్రీ ఇలా అన్నది: “నీ ప్రమాణంగా, నా ప్రభువైన రాజా, నీవు నిజం చెప్పావు. నీ సేవకుడైన యోవాబు ఇవన్నీ చెప్పమని నాతో అన్నాడు.
• 20 యోవాబు ఇలా ఎందుకు చేశాడంటే నీవు పరిస్థితులు నిష్పక్షపాతంగా, రాగ ద్వేషాలు లేకుండా అవగాహన చేసుకొని యుక్తమైన నిర్ణయం తీసుకుంటావని. నా ప్రభువా, నీవు దేవ దూతలా తెలివిగలవాడవు. ఈ భూమిమీద జరిగేదంతా నీకు తెలుసు.”
• 21 రాజు యోవాబుతో ఇలా అన్నాడు: “చూడండి. నేను మాట ఇచ్చిన విధంగా చేస్తాను. యుకుడైన అబ్షాలోమును దయచేసి తీసుకొని రండి.”
• 22 యోవాబు తన ముఖం నేలనుతాకి సాష్టాంగపడి నమస్కరించాడు. రాజైన దావీదుకు ఆశీర్వచనం పలికి, “ఈ రోజు నాపట్ల మీరు ప్రసన్నులైయున్నారని నాకు తెలుసు! ఎందువల్లనంటే నేను అడిగినదంతా నీవు చేశావు!” అని అన్నాడు.
• 23 యోవాబు లేచి గెషూరుకు వెళ్లి అబ్షాలోమును యెరూషలేముకు తీసుకొని వచ్చాడు.
• 24 అయితే దావీదు రాజు మాత్రం, “అబ్షాలోము తప్పక తన స్వంత ఇంటికి వెళ్లిపోవాలి. అతడు నన్ను చూడటానికి రూకూడదు” అని అన్నాడు. కావున అబ్షాలోము తన స్వంత ఇంటికి వెళ్లిపోయాడు. అబ్షాలోము రాజును చూడటానికి వెళ్లలేక పోయాడు.
• 25 అబ్షాలోము అందంలో అందరి ప్రశంసలూ పొందిన వాడు. అబ్షాలోమంత అందగాడు ఇశ్రాయేలంతటిలో మరొకడు లేడు. అరికాలు నుండి నడినెత్తివరకు అతనిలో రవ్వంత కూడా లోపం లేదు.
• 26 ప్రతి సంవత్సరాంతానా అబ్షాలోము తన తల వెండ్రుకలు కత్తిరించి తూచేవాడు. తూకం ప్రకారం రెండు వందల తులముల బరువు ఉండేవి.
• 27 అబ్షాలోముకు ముగ్గురు కుమారులు, ఒక కుమార్తె ఉన్నారు. కుమార్తె పేరు తామారు. తామారు సౌందర్యవతి.
• 28 అబ్షాలోము యెరూషలేములో రెండు సంవత్సరాలున్నాడు. అయినా అతనికి రాజదర్శనం నిరాకరింపబడింది.
• 29 యోవాబు వద్దకు అబ్షాలోము దూతలను పంపాడు. ఈ దూతలు అబ్షాలోమును రాజు వద్దకు పంపమని అడిగారు. కాని యోవాబు అబ్షాలోము వద్దకు రాకపోయెను. రెండవసారి మరొక దూతను అబ్షాలోము పంపాడు. అయినా యోవాబు రావటానికి నిరాకరించాడు.
• 30 దానితో అబ్షాలోము తన సేవకులను పిలిచి ఇలా అన్నాడు: “చూడండి; యోవాబు పొలం నా పొలానికి పక్కనే వున్నది. తన పొలంలో యవల ధాన్యం పండివుంది. వెళ్లి ఆ యవలధాన్యాన్ని తగుల బెట్టండి.” ఆ మాట మీద అబ్షాలోము సేవకులు వెళ్లి యోవాబు పొలంలో పంటకు నిప్పుపెట్టారు.
• 31 యోవాబు లేచి అబ్షాలోము ఇంటికి వెళ్లి, “నీ సేవకులు నా పంటను ఎందుకు తగులబెట్టారు” అని అడిగాడు.
• 32 యోవాబుతో అబ్షాలోము ఇలా అన్నాడు: “నీకు నేను వర్తమానం పంపాను. ఇక్కడికి నిన్ను రమ్మన్నాను. నేను నిన్ను రాజు వద్దకు పంపాలని అనుకున్నాను గెషూరు నుండి నన్ను ఆయన ఎందుకు రప్పించాడో నిన్ను పంపి అడిగించాలనుకున్నాను. నేను ఆయనను చూడలేను. కావున ఈ పరిస్థితుల్లో నేను గెషూరుకు పోయి అక్కడవుండటం మంచిది! ఇప్పుడు నాకు రాజదర్శనం ఏర్పాటు చేయుము. నేను పాపం చేస్తే ఆయన నన్ను చంపవచ్చు!”
• 33 అప్పుడు యోవాబు రాజు వద్దకు వచ్చి అబ్షాలోము అన్న మాటలన్నీ చెప్పాడు. రాజు అబ్షాలోమును పిలిపించగా, అబ్షాలోము వచ్చాడు. అబ్షాలోము రాజు ముందు సాష్టాంగపడి నమస్కరించాడు. అప్పుడు రాజు అబ్షాలోమును ముద్దు పెట్టుకున్నాడు.

Ezekiel 18:31

• 31 మీరు చేసిన భయంకర వస్తువులన్నీ పారవేయండి. అవన్నీ కేవలం మీరు పాపం చేయటానికే దోహదం చేస్తాయి! మీ హృదయాలను, ఆత్మలను మార్చుకోండి. ఓ ఇశ్రాయేలు ప్రజలారా, మిమ్మల్ని మీరెందుకు చనిపోయేలాగు చేసుకొంటున్నారు?

2 Peter 3:9

• 9 This verse may not be a part of this translation

2 Samuel 14:1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33

• 1 Now Joab the son of Zeruiah perceived that the king's heart was toward Absalom.
• 2 And Joab sent to Tekoah, and fetched thence a wise woman, and said unto her, I pray thee, feign thyself to be a mourner, and put on now mourning apparel, and anoint not thyself with oil, but be as a woman that had a long time mourned for the dead:
• 3 And come to the king, and speak on this manner unto him. So Joab put the words in her mouth.
• 4 And when the woman of Tekoah spake to the king, she fell on her face to the ground, and did obeisance, and said, Help, O king.
• 5 And the king said unto her, What aileth thee? And she answered, I am indeed a widow woman, and mine husband is dead.
• 6 And thy handmaid had two sons, and they two strove together in the field, and there was none to part them, but the one smote the other, and slew him.
• 7 And, behold, the whole family is risen against thine handmaid, and they said, Deliver him that smote his brother, that we may kill him, for the life of his brother whom he slew; and we will destroy the heir also: and so they shall quench my coal which is left, and shall not leave to my husband neither name nor remainder upon the earth.
• 8 And the king said unto the woman, Go to thine house, and I will give charge concerning thee.
• 9 And the woman of Tekoah said unto the king, My lord, O king, the iniquity be on me, and on my father's house: and the king and his throne be guiltless.
• 10 And the king said, Whosoever saith ought unto thee, bring him to me, and he shall not touch thee any more.
• 11 Then said she, I pray thee, let the king remember the LORD thy God, that thou wouldest not suffer the revengers of blood to destroy any more, lest they destroy my son. And he said, As the LORD liveth, there shall not one hair of thy son fall to the earth.
• 12 Then the woman said, Let thine handmaid, I pray thee, speak one word unto my lord the king. And he said, Say on.
• 13 And the woman said, Wherefore then hast thou thought such a thing against the people of God? for the king doth speak this thing as one which is faulty, in that the king doth not fetch home again his banished.
• 14 For we must needs die, and are as water spilt on the ground, which cannot be gathered up again; neither doth God respect any person: yet doth he devise means, that his banished be not expelled from him.
• 15 Now therefore that I am come to speak of this thing unto my lord the king, it is because the people have made me afraid: and thy handmaid said, I will now speak unto the king; it may be that the king will perform the request of his handmaid.
• 16 For the king will hear, to deliver his handmaid out of the hand of the man that would destroy me and my son together out of the inheritance of God.
• 17 Then thine handmaid said, The word of my lord the king shall now be comfortable: for as an angel of God, so is my lord the king to discern good and bad: therefore the LORD thy God will be with thee.
• 18 Then the king answered and said unto the woman, Hide not from me, I pray thee, the thing that I shall ask thee. And the woman said, Let my lord the king now speak.
• 19 And the king said, Is not the hand of Joab with thee in all this? And the woman answered and said, As thy soul liveth, my lord the king, none can turn to the right hand or to the left from ought that my lord the king hath spoken: for thy servant Joab, he bade me, and he put all these words in the mouth of thine handmaid:
• 20 To fetch about this form of speech hath thy servant Joab done this thing: and my lord is wise, according to the wisdom of an angel of God, to know all things that are in the earth.
• 21 And the king said unto Joab, Behold now, I have done this thing: go therefore, bring the young man Absalom again.
• 22 And Joab fell to the ground on his face, and bowed himself, and thanked the king: and Joab said, To day thy servant knoweth that I have found grace in thy sight, my lord, O king, in that the king hath fulfilled the request of his servant.
• 23 So Joab arose and went to Geshur, and brought Absalom to Jerusalem.
• 24 And the king said, Let him turn to his own house, and let him not see my face. So Absalom returned to his own house, and saw not the king's face.
• 25 But in all Israel there was none to be so much praised as Absalom for his beauty: from the sole of his foot even to the crown of his head there was no blemish in him.
• 26 And when he polled his head, (for it was at every year's end that he polled it: because the hair was heavy on him, therefore he polled it:) he weighed the hair of his head at two hundred shekels after the king's weight.
• 27 And unto Absalom there were born three sons, and one daughter, whose name was Tamar: she was a woman of a fair countenance.
• 28 So Absalom dwelt two full years in Jerusalem, and saw not the king's face.
• 29 Therefore Absalom sent for Joab, to have sent him to the king; but he would not come to him: and when he sent again the second time, he would not come.
• 30 Therefore he said unto his servants, See, Joab's field is near mine, and he hath barley there; go and set it on fire. And Absalom's servants set the field on fire.
• 31 Then Joab arose, and came to Absalom unto his house, and said unto him, Wherefore have thy servants set my field on fire?
• 32 And Absalom answered Joab, Behold, I sent unto thee, saying, Come hither, that I may send thee to the king, to say, Wherefore am I come from Geshur? it had been good for me to have been there still: now therefore let me see the king's face; and if there be any iniquity in me, let him kill me.
• 33 So Joab came to the king, and told him: and when he had called for Absalom, he came to the king, and bowed himself on his face to the ground before the king: and the king kissed Absalom.

Ezekiel 18:31

• 31 Cast away from you all your transgressions, whereby ye have transgressed; and make you a new heart and a new spirit: for why will ye die, O house of Israel?

2 Peter 3:9

• 9 The Lord is not slack concerning his promise, as some men count slackness; but is longsuffering to us-ward, not willing that any should perish, but that all should come to repentance.

2 Samuel 14:1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33

• 1 Now Joab ^H3097 the son ^H1121 of Zeruiah ^H6870 perceived ^H3045 that ^H3588 the king's ^H4428 heart ^H3820 was toward ^H5921 Absalom. ^H53
• 2 And Joab ^H3097 sent ^H7971 to Tekoah, ^H8620 and fetched ^H3947 thence ^{H4480 H8033} a wise ^H2450 woman, ^H802 and said ^H559 unto ^H413 her , I pray thee, ^H4994 feign thyself to be a mourner, ^H56 and put on ^H3847 now ^H4994 mourning ^H60 apparel, ^H899 and anoint ^H5480 not ^H408 thyself with oil, ^H8081 but be ^H1961 as a woman ^H802 that ^H2088 had a long ^H7227 time ^H3117 mourned ^H56 for ^H5921 the dead: ^H4191
• 3 And come ^H935 to ^H413 the king, ^H4428 and speak ^H1696 on ^H413 this ^H2088 manner ^H1697 unto ^H413 him . So Joab ^H3097 put ^{H7760 H853} the words ^H1697 in her mouth. ^H6310
• 4 And when the woman ^H802 of Tekoah ^H8621 spoke ^H559 to ^H413 the king, ^H4428 she fell ^H5307 on ^H5921 her face ^H639 to the ground, ^H776 and did obeisance, ^H7812 and said, ^H559 Help, ^H3467 O king. ^H4428
• 5 And the king ^H4428 said ^H559 unto her, What ^H4100 aileth thee? And she answered, ^H559 I ^H589 am indeed ^H61 a widow ^H490 woman, ^H802 and mine husband ^H376 is dead. ^H4191
• 6 And thy handmaid ^H8198 had two ^H8147 sons, ^H1121 and they two ^H8147 strove together ^H5327 in the field, ^H7704 and there was none ^H369 to part ^{H5337 H996} them , but the one ^H259 smote ^{H5221 H853} the other, ^H259 and slew ^H4191 him.
• 7 And, behold, ^H2009 the whole ^H3605 family ^H4940 is risen ^H6965 against ^H5921 thine handmaid, ^H8198 and they said, ^H559 Deliver ^{H5414 H853} him that smote ^H5221 his brother, ^H251 that we may kill ^H4191 him , for the life ^H5315 of his brother ^H251 whom ^H834 he slew; ^H2026 and we will destroy ^{H8045 H853} the heir ^H3423 also: ^H1571 and so they shall quench ^{H3518 H853} my coal ^H1513 which ^H834 is left, ^H7604 and shall not ^H1115 leave ^H7604 to my husband ^H376 neither name ^H8034 nor remainder ^H7611 upon ^{H5921 H6440} the earth. ^H127
• 8 And the king ^H4428 said ^H559 unto ^H413 the woman, ^H802 Go ^H1980 to thine house, ^H1004 and I ^H589 will give charge ^H6680 concerning ^H5921 thee.
• 9 And the woman ^H802 of Tekoah ^H8621 said ^H559 unto ^H413 the king, ^H4428 My lord, ^H113 O king, ^H4428 the iniquity ^H5771 be on ^H5921 me , and on ^H5921 my father's ^H1 house: ^H1004 and the king ^H4428 and his throne ^H3678 be guiltless. ^H5355
• 10 And the king ^H4428 said, ^H559 Whosoever saith ^H1696 aught unto ^H413 thee, bring ^H935 him to ^H413 me , and he shall not ^H3808 touch ^H5060 thee any ^H3254 more. ^H5750
• 11 Then said ^H559 she , I pray thee, ^H4994 let the king ^H4428 remember ^{H2142 H853} the LORD ^H3068 thy God, ^H430 that thou wouldest not ^H3808 suffer the revengers ^H1350 of blood ^H1818 to destroy ^H7843 any more, ^H7235 lest they destroy ^{H8045 H853} my son. ^H1121 And he said, ^H559 As the LORD ^H3068 liveth, ^H2416 there shall not ^H518 one hair ^{H4480 H8185} of thy son ^H1121 fall ^H5307 to the earth. ^H776
• 12 Then the woman ^H802 said, ^H559 Let thine handmaid, ^H8198 I pray thee, ^H4994 speak ^H1696 one word ^H1697 unto ^H413 my lord ^H113 the king. ^H4428 And he said, ^H559 Say on. ^H1696
• 13 And the woman ^H802 said, ^H559 Wherefore ^H4100 then hast thou thought ^H2803 such ^H2063 a thing against ^H5921 the people ^H5971 of God ^H430 ? for the king ^H4428 doth speak ^{H4480 H1696} this ^H2088 thing ^H1697 as one which is faulty, ^H818 in that the king ^H4428 doth not ^H1115 fetch home again ^{H7725 H853} his banished. ^H5080
• 14 For ^H3588 we must needs die ^{H4191 H4191} , and are as water ^H4325 spilt ^H5064 on the ground, ^H776 which ^H834 cannot ^H3808 be gathered up ^H622 again; neither ^H3808 doth God ^H430 respect ^H5375 any person: ^H5315 yet doth he devise ^H2803 means, ^H4284 that his banished ^H5080 be not expelled ^H5080 from ^H4480 him.
• 15 Now ^H6258 therefore that ^H834 I am come ^H935 to speak ^H1696 of ^H853 this ^H2088 thing ^H1697 unto ^H413 my lord ^H113 the king, ^H4428 it is because ^H3588 the people ^H5971 have made me afraid: ^H3372 and thy handmaid ^H8198 said, ^H559 I will now ^H4994 speak ^H1696 unto ^H413 the king; ^H4428 it may be ^H194 that the king ^H4428 will perform ^{H6213 H853} the request ^H1697 of his handmaid. ^H519
• 16 For ^H3588 the king ^H4428 will hear, ^H8085 to deliver ^{H5337 H853} his handmaid ^H519 out of the hand ^{H4480 H3709} of the man ^H376 that would destroy ^H8045 me and my son ^H1121 together ^H3162 out of the inheritance ^{H4480 H5159} of God. ^H430
• 17 Then thine handmaid ^H8198 said, ^H559 The word ^H1697 of my lord ^H113 the king ^H4428 shall now ^H4994 be ^H1961 comfortable: ^H4496 for ^H3588 as an angel ^H4397 of God, ^H430 so ^H3651 is my lord ^H113 the king ^H4428 to discern ^H8085 good ^H2896 and bad: ^H7451 therefore the LORD ^H3068 thy God ^H430 will be ^H1961 with ^H5973 thee.
• 18 Then the king ^H4428 answered ^H6030 and said ^H559 unto ^H413 the woman, ^H802 Hide ^H3582 not ^H408 from ^H4480 me , I pray thee, ^H4994 the thing ^H1697 that ^H834 I ^H595 shall ask ^H7592 thee . And the woman ^H802 said, ^H559 Let my lord ^H113 the king ^H4428 now ^H4994 speak. ^H1696
• 19 And the king ^H4428 said, ^H559 Is not the hand ^H3027 of Joab ^H3097 with ^H854 thee in all ^H3605 this ^H2063 ? And the woman ^H802 answered ^H6030 and said, ^H559 As thy soul ^H5315 liveth, ^H2416 my lord ^H113 the king, ^H4428 none can turn ^{H518 H786} to the right ^H3231 hand or to the left ^H8041 from aught ^{H4480 H3605} that ^H834 my lord ^H113 the king ^H4428 hath spoken: ^H1696 for ^H3588 thy servant ^H5650 Joab, ^H3097 he ^H1931 bade ^H6680 me , and he ^H1931 put ^{H7760 H853} all ^H3605 these ^H428 words ^H1697 in the mouth ^H6310 of thine handmaid: ^H8198
• 20 To ^H5668 fetch about ^{H5437 H853} this form ^H6440 of speech ^H1697 hath thy servant ^H5650 Joab ^H3097 done ^{H6213 H853} this ^H2088 thing: ^H1697 and my lord ^H113 is wise, ^H2450 according to the wisdom ^H2451 of an angel ^H4397 of God, ^H430 to know ^{H3045 H853} all ^H3605 things that ^H834 are in the earth. ^H776
• 21 And the king ^H4428 said ^H559 unto ^H413 Joab, ^H3097 Behold ^H2009 now, ^H4994 I have done ^{H6213 H853} this ^H2088 thing: ^H1697 go ^H1980 therefore, bring ^{H7725 H853} the young man ^H5288 Absalom ^H53 again.
• 22 And Joab ^H3097 fell ^H5307 to the ground ^H776 on ^H413 his face, ^H6440 and bowed himself, ^H7812 and thanked ^{H1288 H853} the king: ^H4428 and Joab ^H3097 said, ^H559 Today ^H3117 thy servant ^H5650 knoweth ^H3045 that ^H3588 I have found ^H4672 grace ^H2580 in thy sight, ^H5869 my lord, ^H113 O king, ^H4428 in that ^H834 the king ^H4428 hath fulfilled ^{H6213 H853} the request ^H1697 of his servant. ^H5650
• 23 So Joab ^H3097 arose ^H6965 and went ^H1980 to Geshur, ^H1650 and brought ^{H935 H853} Absalom ^H53 to Jerusalem. ^H3389
• 24 And the king ^H4428 said, ^H559 Let him turn ^H5437 to ^H413 his own house, ^H1004 and let him not ^H3808 see ^H7200 my face. ^H6440 So Absalom ^H53 returned ^H5437 to ^H413 his own house, ^H1004 and saw ^H7200 not ^H3808 the king's ^H4428 face. ^H6440
• 25 But in all ^H3605 Israel ^H3478 there was ^H1961 none ^{H3808 H376} to be so much ^H3966 praised ^H1984 as Absalom ^H53 for his beauty: ^H3303 from the sole ^{H4480 H3709} of his foot ^H7272 even to ^H5704 the crown of his head ^H6936 there was ^H1961 no ^H3808 blemish ^H3971 in him.
• 26 And when he polled his head, ^H7218 (for it was ^H1961 at every year's end ^{H4480 H7093 H3117 H3117} that ^H834 he polled ^H1548 it : because ^H3588 the hair was heavy ^H3513 on ^H5921 him , therefore he polled ^H1548 it:) he weighed the hair ^H8181 of his head ^H7218 at two hundred ^H3967 shekels ^H8255 after the king's ^H4428 weight. ^H68
• 27 And unto Absalom ^H53 there were born ^H3205 three ^H7969 sons, ^H1121 and one ^H259 daughter, ^H1323 whose name ^H8034 was Tamar: ^H8559 she ^H1931 was ^H1961 a woman ^H802 of a fair ^H3303 countenance. ^H4758
• 28 So Absalom ^H53 dwelt ^H3427 two full years ^{H8141 H3117} in Jerusalem, ^H3389 and saw ^H7200 not ^H3808 the king's ^H4428 face. ^H6440
• 29 Therefore Absalom ^H53 sent ^H7971 for ^H413 Joab, ^H3097 to have sent ^H7971 him to ^H413 the king; ^H4428 but he would ^H14 not ^H3808 come ^H935 to ^H413 him : and when he sent ^H7971 again ^H5750 the second time, ^H8145 he would ^H14 not ^H3808 come. ^H935
• 30 Therefore he said ^H559 unto ^H413 his servants, ^H5650 See, ^H7200 Joab's ^H3097 field ^H2513 is near ^H413 mine, ^H3027 and he hath barley ^H8184 there; ^H8033 go ^H1980 and set ^H3341 it on fire. ^H784 And Absalom's ^H53 servants ^H5650 set ^{H3341 H853} the field ^H2513 on fire. ^H784
• 31 Then Joab ^H3097 arose, ^H6965 and came ^H935 to ^H413 Absalom ^H53 unto his house, ^H1004 and said ^H559 unto ^H413 him, Wherefore ^H4100 have thy servants ^H5650 set ^{H3341 H853} my field ^H2513 on fire ^H784 ?
• 32 And Absalom ^H53 answered ^{H559 H413} Joab, ^H3097 Behold, ^H2009 I sent ^H7971 unto ^H413 thee, saying, ^H559 Come ^H935 hither, ^H2008 that I may send ^H7971 thee to ^H413 the king, ^H4428 to say, ^H559 Wherefore ^H4100 am I ^H589 come ^H935 from Geshur ^{H4480 H1650} ? it had been good ^H2896 for me to have been there ^H8033 still: ^H5750 now ^H6258 therefore let me see ^H7200 the king's ^H4428 face; ^H6440 and if ^H518 there be ^H3426 any iniquity ^H5771 in me , let him kill ^H4191 me.
• 33 So Joab ^H3097 came ^H935 to ^H413 the king, ^H4428 and told ^H5046 him : and when he had called ^H7121 for ^H413 Absalom, ^H53 he came ^H935 to ^H413 the king, ^H4428 and bowed ^H7812 himself on ^H5921 his face ^H639 to the ground ^H776 before ^H6440 the king: ^H4428 and the king ^H4428 kissed ^H5401 Absalom. ^H53

Ezekiel 18:31

• 31 Cast away ^H7993 from ^{H4480 H5921} you ^H853 all ^H3605 your transgressions, ^H6588 whereby ^H834 ye have transgressed; ^H6586 and make ^H6213 you a new ^H2319 heart ^H3820 and a new ^H2319 spirit: ^H7307 for why ^H4100 will ye die, ^H4191 O house ^H1004 of Israel ^H3478 ?

2 Peter 3:9

• 9 The ^G3588 Lord ^G2962 is not slack ^{G1019 G3756} concerning his promise, ^G1860 as ^G5613 some men ^G5100 count ^G2233 slackness; ^G1022 but ^G235 is longsuffering ^G3114 to ^G1519 us- ^G2248 ward, not ^G3361 willing ^G1014 that any ^G5100 should perish, ^G622 but ^G235 that all ^G3956 should come ^G5562 to ^G1519 repentance. ^G3341

2 Samuel 14:1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33

• 1 And Joab son of Zeruial knoweth that the heart of the king is on Absalom,
• 2 and Joab sendeth to Tekoah, and taketh thence a wise woman, and saith unto her, `Feign thyself a mourner, I pray thee, and put on, I pray thee, garments of mourning, and anoint not thyself with oil, and thou hast been as a woman these many days mourning for the dead,
• 3 and thou hast gone unto the king, and spoken unto him, according to this word;` and Joab putteth the words into her mouth.
• 4 And the woman of Tekoah speaketh unto the king, and falleth on her face to the earth, and doth obeisance, and saith, `Save, O king.`
• 5 And the king saith to her, `What -- to thee?` and she saith, `Truly a widow woman am I, and my husband dieth,
• 6 and thy maid-servant hath two sons; and they strive both of them in a field, and there is no deliverer between them, and the one smiteth the other, and putteth him to death;
• 7 and lo, the whole family hath risen against thy maid-servant, and say, Give up him who smiteth his brother, and we put him to death for the life of his brother whom he hath slain, and we destroy also the heir; and they have quenched my coal which is left -- so as not to set to my husband a name and remnant on the face of the ground.`
• 8 And the king saith unto the woman, `Go to thine house, and I give charge concerning thee.`
• 9 And the woman of Tekoah saith unto the king, `On me, my lord, O king, is the iniquity, and on the house of my father; and the king and his throne are innocent.`
• 10 And the king saith, `He who speaketh aught unto thee, and thou hast brought him unto me, then he doth not add any more to come against thee.`
• 11 And she saith, `Let, I pray thee, the king remember by Jehovah thy God, that the redeemer of blood add not to destroy, and they destroy not my son;` and he saith, `Jehovah liveth; if there doth fall of the hair of thy son to the earth.`
• 12 And the woman saith, `Let, I pray thee, thy maid-servant speak unto my lord the king a word;` and he saith, `Speak.`
• 13 And the woman saith, `And why hast thou thought thus concerning the people of God? yea, the king is speaking this thing as a guilty one, in that the king hath not brought back his outcast;
• 14 for we do surely die, and are as water which is running down to the earth, which is not gathered, and God doth not accept a person, and hath devised devices in that the outcast is not outcast by Him.
• 15 `And now that I have come to speak unto the king my lord this word, it is because the people made me afraid, and thy maid-servant saith, Let me speak, I pray thee, unto the king; it may be the king doth do the word of his handmaid,
• 16 for the king doth hearken to deliver his handmaid out of the paw of the man seeking to destroy me and my son together out of the inheritance of God,
• 17 and thy maid-servant saith, Let, I pray thee, the word of my lord the king be for ease; for as a messenger of God so is my lord the king, to understand the good and the evil; and Jehovah thy God is with thee.`
• 18 And the king answereth and saith unto the woman, `Do not, I pray thee, hide from me the thing that I am asking thee;` and the woman saith, `Let, I pray thee, my lord the king speak.`
• 19 And the king saith, `Is the hand of Joab with thee in all this?` And the woman answereth and saith, `Thy soul liveth, my lord, O king, none doth turn to the right or to the left from all that my lord the king hath spoken; for thy servant Joab he commanded me, and he put in the mouth of thy maid-servant all these words;
• 20 in order to bring round the appearance of the thing hath thy servant Joab done this thing, and my lord is wise, according to the wisdom of a messenger of God, to know all that is in the land.`
• 21 And the king saith unto Joab, `Lo, I pray thee, thou hast done this thing; and go, bring back the young man Absalom.`
• 22 And Joab falleth on his face to the earth, and doth obeisance, and blesseth the king, and Joab saith, `To-day hath thy servant known that I have found grace in thine eyes, my lord, O king, in that the king hath done the word of his servant.`
• 23 And Joab riseth and goeth to Geshur, and bringeth in Absalom to Jerusalem,
• 24 and the king saith, `Let him turn round unto his house, and my face he doth not see.` And Absalom turneth round unto his house, and the face of the king he hath not seen.
• 25 And like Absalom there was no man so fair in all Israel, to praise greatly; from the sole of his foot even unto his crown there was no blemish in him;
• 26 and in his polling his head -- and it hath been at the end of year by year that he polleth it, for it is heavy on him, and he hath polled it -- he hath even weighed out the hair of his head -- two hundred shekels by the king`s weight.
• 27 And there are born to Absalom three sons, and one daughter, and her name is Tamar; she was a woman of a fair appearance.
• 28 And Absalom dwelleth in Jerusalem two years of days, and the face of the king he hath not seen;
• 29 and Absalom sendeth unto Joab, to send him unto the king, and he hath not been willing to come unto him; and he sendeth again a second time, and he hath not been willing to come.
• 30 And he saith unto his servants, `See, the portion of Joab is by the side of mine, and he hath barley there; go, and burn it with fire;` and the servants of Absalom burn the portion with fire.
• 31 And Joab riseth and cometh unto Absalom in the house, and saith unto him, `Why have thy servants burned the portion that I have with fire?`
• 32 And Absalom saith unto Joab, `Lo, I sent unto thee, saying, Come hither, and I send thee unto the king to say, Why have I come in from Geshur? -- good for me while I am there -- and now, let me see the king`s face, and if there is in me iniquity then thou hast put me to death.`
• 33 And Joab cometh unto the king, and declareth it to him, and he calleth unto Absalom, and he cometh unto the king, and boweth himself to him, on his face, to the earth, before the king, and the king giveth a kiss to Absalom.

Ezekiel 18:31

• 31 Cast from off you all your transgressions, By which ye have transgressed, And make to you a new heart, and a new spirit, And why do ye die, O house of Israel?

2 Peter 3:9

• 9 the Lord is not slow in regard to the promise, as certain count slowness, but is long-suffering to us, not counselling any to be lost but all to pass on to reformation,

2 Samuel 14:1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33

• 1 Now Joab the son of Zeruiah perceived that the kings heart was toward Absalom.
• 2 And Joab sent to Tekoa, and fetched thence a wise woman, and said unto her, I pray thee, feign thyself to be a mourner, and put on mourning apparel, I pray thee, and anoint not thyself with oil, but be as a woman that hath a long time mourned for the dead:
• 3 and go in to the king, and speak on this manner unto him. So Joab put the words in her mouth.
• 4 And when the woman of Tekoa spake to the king, she fell on her face to the ground, and did obeisance, and said, Help, O king.
• 5 And the king said unto her, What aileth thee? And she answered, Of a truth I am a widow, and my husband is dead.
• 6 And thy handmaid had two sons, and they two strove together in the field, and there was none to part them, but the one smote the other, and killed him.
• 7 And, behold, the whole family is risen against thy handmaid, and they say, Deliver him that smote his brother, that we may kill him for the life of his brother whom he slew, and so destroy the heir also. Thus will they quench my coal which is left, and will leave to my husband neither name nor remainder upon the face of the earth.
• 8 And the king said unto the woman, Go to thy house, and I will give charge concerning thee.
• 9 And the woman of Tekoa said unto the king, My lord, O king, the iniquity be on me, and on my fathers house; and the king and his throne be guiltless.
• 10 And the king said, Whosoever saith aught unto thee, bring him to me, and he shall not touch thee any more.
• 11 Then said she, I pray thee, let the king remember Jehovah thy God, that the avenger of blood destroy not any more, lest they destroy my son. And he said, As Jehovah liveth, there shall not one hair of thy son fall to the earth.
• 12 Then the woman said, Let thy handmaid, I pray thee, speak a word unto my lord the king. And he said, Say on.
• 13 And the woman said, Wherefore then hast thou devised such a thing against the people of God? for in speaking this word the king is as one that is guilty, in that the king doth not fetch home again his banished one.
• 14 For we must needs die, and are as water split on the ground, which cannot be gathered up again; neither doth God take away life, but deviseth means, that he that is banished be not an outcast from him.
• 15 Now therefore seeing that I am come to speak this word unto my lord the king, it is because the people have made me afraid: and thy handmaid said, I will now speak unto the king; it may be that the king will perform the request of his servant.
• 16 For the king will hear, to deliver his servant out of the hand of the man that would destroy me and my son together out of the inheritance of God.
• 17 Then thy handmaid said, Let, I pray thee, the word of my lord the king be comfortable; for as an angel of God, so is my lord the king to discern good and bad: and Jehovah thy God be with thee.
• 18 Then the king answered and said unto the woman, Hide not from me, I pray thee, aught that I shall ask thee. And the woman said, Let my lord the king now speak.
• 19 And the king said, Is the hand of Joab with thee in all this? And the woman answered and said, As thy soul liveth, my lord the king, none can turn to the right hand or to the left from aught that my lord the king hath spoken; for thy servant Joab, he bade me, and he put all these words in the mouth of thy handmaid;
• 20 to change the face of the matter hath thy servant Joab done this thing: and my lord is wise, according to the wisdom of an angel of God, to know all things that are in the earth.
• 21 And the king said unto Joab, Behold now, I have done this thing: go therefore, bring the young man Absalom back.
• 22 And Joab fell to the ground on his face, and did obeisance, and blessed the king: and Joab said, To-day thy servant knoweth that I have found favor in thy sight, my lord, O king, in that the king hath performed the request of his servant.
• 23 So Joab arose and went to Geshur, and brought Absalom to Jerusalem.
• 24 And the king said, Let him turn to his own house, but let him not see my face. So Absalom turned to his own house, and saw not the kings face.
• 25 Now in all Israel there was none to be so much praised as Absalom for his beauty: from the sole of his foot even to the crown of his head there was no blemish in him.
• 26 And when he cut the hair of his head (now it was at every years end that he cut it; because it was heavy on him, therefore he cut it); he weighed the hair of his head at two hundred shekels, after the kings weight.
• 27 And unto Absalom there were born three sons, and one daughter, whose name was Tamar: she was a woman of a fair countenance.
• 28 And Absalom dwelt two full years in Jerusalem; and he saw not the kings face.
• 29 Then Absalom sent for Joab, to send him to the king; but he would not come to him: and he sent again a second time, but he would not come.
• 30 Therefore he said unto his servants, See, Joabs field is near mine, and he hath barley there; go and set it on fire. And Absaloms servants set the field on fire.
• 31 Then Joab arose, and came to Absalom unto his house, and said unto him, Wherefore have thy servants set my field on fire?
• 32 And Absalom answered Joab, Behold, I sent unto thee, saying, Come hither, that I may send thee to the king, to say, Wherefore am I come from Geshur? it were better for me to be there still. Now therefore let me see the kings face; and if there be iniquity in me, let him kill me.
• 33 So Joab came to the king, and told him; and when he had called for Absalom, he came to the king, and bowed himself on his face to the ground before the king: and the king kissed Absalom.

Ezekiel 18:31

• 31 Cast away from you all your transgressions, wherein ye have transgressed; and make you a new heart and a new spirit: for why will ye die, O house of Israel?

2 Peter 3:9

• 9 The Lord is not slack concerning his promise, as some count slackness; but is longsuffering to you-ward, not wishing that any should perish, but that all should come to repentance.

2 Samuel 14:1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33

• 1 Now Joab the son of Zeruiah perceived that the king's heart was toward Absalom.
• 2 Joab sent to Tekoa, and fetched there a wise woman, and said to her, please act like a mourner, and put on mourning clothing, Please, and don't anoint yourself with oil, but be as a woman who has a long time mourned for the dead:
• 3 and go in to the king, and speak on this manner to him. So Joab put the words in her mouth.
• 4 When the woman of Tekoa spoke to the king, she fell on her face to the ground, and did obeisance, and said, Help, O king.
• 5 The king said to her, What ails you? She answered, Of a truth I am a widow, and my husband is dead.
• 6 Your handmaid had two sons, and they two strove together in the field, and there was none to part them, but the one struck the other, and killed him.
• 7 Behold, the whole family is risen against your handmaid, and they say, Deliver him who struck his brother, that we may kill him for the life of his brother whom he killed, and so destroy the heir also. Thus will they quench my coal which is left, and will leave to my husband neither name nor remainder on the surface of the earth.
• 8 The king said to the woman, Go to your house, and I will give charge concerning you.
• 9 The woman of Tekoa said to the king, My lord, O king, the iniquity be on me, and on my father's house; and the king and his throne be guiltless.
• 10 The king said, Whoever says anything to you, bring him to me, and he shall not touch you any more.
• 11 Then said she, Please let the king remember Yahweh your God, that the avenger of blood destroy not any more, lest they destroy my son. He said, As Yahweh lives, there shall not one hair of your son fall to the earth.
• 12 Then the woman said, Please let your handmaid speak a word to my lord the king. He said, Say on.
• 13 The woman said, Why then have you devised such a thing against the people of God? for in speaking this word the king is as one who is guilty, in that the king does not bring home again his banished one.
• 14 For we must needs die, and are as water split on the ground, which can't be gathered up again; neither does God take away life, but devises means, that he who is banished not be an outcast from him.
• 15 Now therefore seeing that I have come to speak this word to my lord the king, it is because the people have made me afraid: and your handmaid said, I will now speak to the king; it may be that the king will perform the request of his servant.
• 16 For the king will hear, to deliver his servant out of the hand of the man who would destroy me and my son together out of the inheritance of God.
• 17 Then your handmaid said, Please let the word of my lord the king be comfortable; for as an angel of God, so is my lord the king to discern good and bad: and Yahweh your God be with you.
• 18 Then the king answered the woman, Please don't hide anything from me that I shall ask you. The woman said, Let my lord the king now speak.
• 19 The king said, Is the hand of Joab with you in all this? The woman answered, As your soul lives, my lord the king, none can turn to the right hand or to the left from anything that my lord the king has spoken; for your servant Joab, he bade me, and he put all these words in the mouth of your handmaid;
• 20 to change the face of the matter has your servant Joab done this thing: and my lord is wise, according to the wisdom of an angel of God, to know all things that are in the earth.
• 21 The king said to Joab, Behold now, I have done this thing: go therefore, bring the young man Absalom back.
• 22 Joab fell to the ground on his face, and did obeisance, and blessed the king: and Joab said, Today your servant knows that I have found favor in your sight, my lord, king, in that the king has performed the request of his servant.
• 23 So Joab arose and went to Geshur, and brought Absalom to Jerusalem.
• 24 The king said, Let him turn to his own house, but let him not see my face. So Absalom turned to his own house, and didn't see the king's face.
• 25 Now in all Israel there was none to be so much praised as Absalom for his beauty: from the sole of his foot even to the crown of his head there was no blemish in him.
• 26 When he cut the hair of his head (now it was at every year's end that he cut it; because it was heavy on him, therefore he cut it); he weighed the hair of his head at two hundred shekels, after the king's weight.
• 27 To Absalom there were born three sons, and one daughter, whose name was Tamar: she was a woman of a beautiful face.
• 28 Absalom lived two full years in Jerusalem; and he didn't see the king's face.
• 29 Then Absalom sent for Joab, to send him to the king; but he would not come to him: and he sent again a second time, but he would not come.
• 30 Therefore he said to his servants, Behold, Joab's field is near mine, and he has barley there; go and set it on fire. Absalom's servants set the field on fire.
• 31 Then Joab arose, and came to Absalom to his house, and said to him, Why have your servants set my field on fire?
• 32 Absalom answered Joab, Behold, I sent to you, saying, Come here, that I may send you to the king, to say, Why am I come from Geshur? it were better for me to be there still. Now therefore let me see the king's face; and if there be iniquity in me, let him kill me.
• 33 So Joab came to the king, and told him; and when he had called for Absalom, he came to the king, and bowed himself on his face to the ground before the king: and the king kissed Absalom.