Exodus 32:1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35

• 1 എന്നാൽ മോശെ പർവ്വതത്തിൽനിന്നു ഇറങ്ങിവരുവാൻ താമസിക്കുന്നു എന്നു ജനം കണ്ടപ്പോൾ ജനം അഹരോന്റെ അടുക്കൽ വന്നുകൂടി അവനോടു: നീ എഴുന്നേറ്റു ഞങ്ങളുടെ മുമ്പിൽ നടക്കേണ്ടതിന്നു ഒരു ദൈവത്തെ ഉണ്ടാക്കി തരിക; ഞങ്ങളെ മിസ്രയീംദേശത്തുനിന്നു പുറപ്പെടുവിച്ചു കൊണ്ടുവന്ന പുരുഷനായ ഈ മോശെക്കു എന്തു ഭവിച്ചു എന്നു ഞങ്ങൾ അറിയുന്നില്ലല്ലോ എന്നു പറഞ്ഞു.
• 2 അഹരോൻ അവരോടു: നിങ്ങളുടെ ഭാര്യമാരുടെയും പുത്രന്മാരുടെയും പുത്രിമാരുടെയും കാതിലെ പൊൻകുണുക്കു പറിച്ചു എന്റെ അടുക്കൽ കൊണ്ടുവരുവിൻ എന്നു പറഞ്ഞു.
• 3 ജനം ഒക്കെയും തങ്ങളുടെ കാതിൽ നിന്നു പൊൻകുണുക്കു പറിച്ചു അഹരോന്റെ അടുക്കൽ കൊണ്ടുവന്നു.
• 4 അവൻ അതു അവരുടെ കയ്യിൽനിന്നു വാങ്ങി, ഒരു കൊത്തുളികൊണ്ടു ഭാഷവരുത്തി ഒരു കാളക്കുട്ടിയെ വാർത്തുണ്ടാക്കി. അപ്പോൾ അവർ: യിസ്രായേലേ, ഇതു നിന്നെ മിസ്രയീംദേശത്തുനിന്നു കൊണ്ടുവന്ന നിന്റെ ദൈവംആകുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു.
• 5 അഹരോൻ അതു കണ്ടാറെ അതിന്നു മുമ്പാകെ ഒരു യാഗപീഠം പണിതു: നാളെ യഹോവെക്കു ഒരു ഉത്സവം എന്നു വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.
• 6 പിറ്റെന്നാൾ അവർ അതികാലത്തു എഴുന്നേറ്റു ഹോമയാഗങ്ങൾ കഴിച്ചു സമാധാനയാഗങ്ങളും അർപ്പിച്ചു; ജനം ഭക്ഷിപ്പാനും കുടിപ്പാനും ഇരുന്നു കളിപ്പാൻ എഴുന്നേറ്റു.
• 7 അപ്പോൾ യഹോവ മോശെയോടു: നീ ഇറങ്ങിച്ചെല്ലുക; നീ മിസ്രയീംദേശത്തുനിന്നു കൊണ്ടുവന്ന നിന്റെ ജനം തങ്ങളെ തന്നേ വഷളാക്കിയിരിക്കുന്നു.
• 8 ഞാൻ അവരോടു കല്പിച്ച വഴി അവർ വേഗത്തിൽ വിട്ടുമാറി ഒരു കാളക്കുട്ടിയെ വാർത്തുണ്ടാക്കി നമസ്കരിച്ചു അതിന്നു യാഗം കഴിച്ചു: യിസ്രായേലേ, ഇതു നിന്നെ മിസ്രയീംദേശത്തുനിന്നു കൊണ്ടുവന്ന നിന്റെ ദൈവം ആകുന്നു എന്നു പറയുന്നു എന്നു അരുളിച്ചെയ്തു.
• 9 ഞാൻ ഈ ജനത്തെ നോക്കി, അതു ദുശ്ശാഠ്യമുള്ള ജനം ആകുന്നു എന്നു കണ്ടു.
• 10 അതുകൊണ്ടു എന്റെ കോപം അവർക്കു വിരോധമായി ജ്വലിച്ചു ഞാൻ അവരെ ദഹിപ്പിക്കേണ്ടതിന്നു എന്നെ വിടുക; നിന്നെ ഞാൻ വലിയോരു ജാതിയാക്കും എന്നും യഹോവ മോശെയോടു അരുളിച്ചെയ്തു.
• 11 എന്നാൽ മോശെ തന്റെ ദൈവമായ യഹോവയോടു അപേക്ഷിച്ചു പറഞ്ഞതു: യഹോവേ, നീ മഹാബലംകൊണ്ടും ഭുജവീര്യംകൊണ്ടും മിസ്രയിംദേശത്തുനിന്നു കൊണ്ടുവന്ന നിന്റെ ജനത്തിന്നു വിരോധമായി നിന്റെ കോപം ജ്വലിക്കുന്നതു എന്തു?
• 12 മലകളിൽവെച്ചു കൊന്നുകളവാനും ഭൂതലത്തിൽനിന്നു നശിപ്പിപ്പാനും അവരെ ദോഷത്തിന്നായി അവൻ കൊണ്ടുപോയി എന്നു മിസ്രയീമ്യരെക്കൊണ്ടു പറയിക്കുന്നതു എന്തിന്നു? നിന്റെ ഉഗ്രകോപം വിട്ടുതിരിഞ്ഞു നിന്റെ ജനത്തിന്നു വരുവാനുള്ള ഈ അനർത്ഥത്തെക്കുറിച്ചു അനുതപിക്കേണമേ.
• 13 നിന്റെ ദാസന്മാരായ അബ്രാഹാമിനെയും യിസ്ഹാക്കിനെയും യിസ്രായേലിനെയും ഓർക്കേണമേ. ഞാൻ നിങ്ങളുടെ സന്തതിയെ ആകാശത്തിലെ നക്ഷത്രങ്ങളെപ്പോലെ വർദ്ധിപ്പിക്കയും ഞാൻ അരുളിച്ചെയ്ത ഈ ദേശം ഒക്കെയും നിങ്ങളുടെ സന്തതിക്കു കൊടുക്കയും അവർ അതിനെ എന്നേക്കും അവകാശമായി പ്രാപിക്കയും ചെയ്യുമെന്നു നീ നിന്നെക്കൊണ്ടു തന്നേ അവരോടു സത്യംചെയ്തുവല്ലോ.
• 14 അപ്പോൾ യഹോവ തന്റെ ജനത്തിന്നു വരുത്തും എന്നു കല്പിച്ച അനർത്ഥത്തെക്കുറിച്ചു അനുതപിച്ചു.
• 15 മോശെ തിരിഞ്ഞു പർവ്വതത്തിൽനിന്നു ഇറങ്ങി; സാക്ഷ്യത്തിന്റെ പലക രണ്ടും അവന്റെ കയ്യിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. പലക ഇപ്പുറവും അപ്പുറവുമായി ഇരുവശത്തും എഴുതിയതായിരുന്നു.
• 16 പലക ദൈവത്തിന്റെ പണിയും പലകയിൽ പതിഞ്ഞ എഴുത്തു ദൈവത്തിന്റെ എഴുത്തും ആയിരുന്നു.
• 17 ജനം ആർത്തുവിളിക്കുന്ന ഘോഷം യോശുവ കേട്ടപ്പോൾ അവൻ മോശെയോടു: പാളയത്തിൽ യുദ്ധഘോഷം ഉണ്ടു എന്നു പറഞ്ഞു.
• 18 അതിന്നു അവൻ: ജയിച്ചു ആർക്കുന്നവരുടെ ഘോഷമല്ല, തോറ്റു നിലവിളിക്കുന്നവരുടെ നിലവിളിയുമല്ല, പ്രതിഗാനം ചെയ്യുന്നവരുടെ ഘോഷമത്രേ ഞാൻ കേൾക്കുന്നതു എന്നു പറഞ്ഞു.
• 19 അവൻ പാളയത്തിന്നു സമീപിച്ചപ്പോൾ കാളക്കുട്ടിയെയും നൃത്തങ്ങളെയും കണ്ടു അപ്പോൾ മോശെയുടെ കോപം ജ്വലിച്ചു അവൻ പലകകളെ കയ്യിൽനിന്നു എറിഞ്ഞു പർവ്വതത്തിന്റെ അടിവാരത്തുവെച്ചു പൊട്ടിച്ചുകളഞ്ഞു.
• 20 അവർ ഉണ്ടാക്കിയിരുന്ന കാളക്കുട്ടിയെ അവൻ എടുത്തു തീയിൽ ഇട്ടു ചുട്ടു അരെച്ചു പൊടിയാക്കി വെള്ളത്തിൽ വിതറി യിസ്രായേൽമക്കളെ കുടിപ്പിച്ചു.
• 21 മോശെ അഹരോനോടു: ഈ ജനത്തിന്മേൽ ഇത്രവലിയ പാപം വരുത്തുവാൻ അവർ നിന്നോടു എന്തു ചെയ്തു എന്നു ചോദിച്ചു.
• 22 അതിന്നു അഹരോൻ പറഞ്ഞതു: യജമാനന്റെ കോപം ജ്വലിക്കരുതേ; ഈ ജനം ദോഷത്തിലേക്കു ചാഞ്ഞിരിക്കുന്നതെന്നു നീ അറിയുന്നുവല്ലോ.
• 23 ഞങ്ങൾക്കു മുമ്പായി നടക്കേണ്ടതിന്നു ഒരു ദൈവത്തെ ഉണ്ടാക്കി തരേണം; ഞങ്ങളെ മിസ്രയീംദേശത്തുനിന്നു കൊണ്ടുവന്ന പുരുഷനായ ഈ മോശെക്കു എന്തു ഭവിച്ചു എന്നു ഞങ്ങൾ അറിയുന്നില്ലല്ലോ എന്നു അവർ എന്നോടു പറഞ്ഞു.
• 24 ഞാൻ അവരോടു: പൊന്നുള്ളവർ അതു പറിച്ചെടുക്കട്ടെ എന്നു പറഞ്ഞു. അവർ അതു എന്റെ പക്കൽ തന്നു; ഞാൻ അതു തീയിൽ ഇട്ടു ഈ കാളക്കുട്ടി പുറത്തു വന്നു.
• 25 അവരുടെ വിരോധികൾക്കു മുമ്പാകെ അവർ ഹാസ്യമാകത്തക്കവണ്ണം അഹരോൻ അവരെ അഴിച്ചുവിട്ടു കളകയാൽ ജനം കെട്ടഴിഞ്ഞവരായി എന്നു കണ്ടിട്ടു മോശെ പാളയത്തിന്റെ വാതിൽക്കൽ നിന്നുകൊണ്ടു:
• 26 യഹോവയുടെ പക്ഷത്തിൽ ഉള്ളവൻ എന്റെ അടുക്കൽ വരട്ടെ എന്നു പറഞ്ഞു. എന്നാറെ ലേവ്യർ എല്ലാവരും അവന്റെ അടുക്കൽ വന്നുകൂടി.
• 27 അവൻ അവരോടു: നിങ്ങൾ ഓരോരുത്തൻ താന്താന്റെ വാൾ അരെക്കു കെട്ടി പാളയത്തിൽകൂടി വാതിൽതോറും കടന്നു ഓരോരുത്തൻ താന്താന്റെ സഹോദരനെയും താന്താന്റെ സ്നേഹിതനെയും താന്താന്റെ കൂട്ടുകാരനെയും കൊന്നുകളവിൻ എന്നിങ്ങനെ യിസ്രായേലിന്റെ ദൈവമായ യഹോവ കല്പിക്കുന്നു എന്നു പറഞ്ഞു.
• 28 ലേവ്യർ മോശെ പറഞ്ഞതു പോലെ ചെയ്തു അന്നു ഏകദേശം മൂവായിരം പേർ വീണു.
• 29 യഹോവ ഇന്നു നിങ്ങൾക്കു അനുഗ്രഹം നല്കേണ്ടതിന്നു നിങ്ങൾ ഇന്നു ഓരോരുത്തൻ താന്താന്റെ മകന്നും താന്താന്റെ സഹോദരന്നും വിരോധമായി യഹോവെക്കു നിങ്ങളെ തന്നേ ഏല്പിച്ചുകൊടുപ്പിൻ എന്നു മോശെ പറഞ്ഞു.
• 30 പിറ്റെന്നാൾ മോശെ: നിങ്ങൾ ഒരു മഹാപാപം ചെയ്തിരിക്കുന്നു; ഇപ്പോൾ ഞാൻ യഹോവയുടെ അടുക്കൽ കയറിച്ചെല്ലും; പക്ഷേ നിങ്ങളുടെ പാപത്തിന്നുവേണ്ടി പ്രായശ്ചിത്തം വരുത്തുവാൻ എനിക്കു ഇടയാകും എന്നു പറഞ്ഞു.
• 31 അങ്ങനെ മോശെ യഹോവയുടെ അടുക്കൽ മടങ്ങിച്ചെന്നു പറഞ്ഞതു എന്തെന്നാൽ: അയ്യോ, ഈ ജനം മഹാപാതകം ചെയ്തു പൊന്നുകൊണ്ടു തങ്ങൾക്കു ഒരു ദൈവത്തെ ഉണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നു.
• 32 എങ്കിലും നീ അവരുടെ പാപം ക്ഷമിക്കേണമേ; അല്ലെങ്കിൽ നീ എഴുതിയ നിന്റെ പുസ്തകത്തിൽനിന്നു എന്റെ പേർ മായിച്ചുകളയേണമേ.
• 33 യഹോവ മോശെയോടു: എന്നോടു പാപം ചെയ്തവന്റെ പേർ ഞാൻ എന്റെ പുസ്തകത്തിൽനിന്നു മായിച്ചുകളയും.
• 34 ആകയാൽ നീ പോയി ഞാൻ നിന്നോടു അരുളിച്ചെയ്ത ദേശത്തേക്കു ജനത്തെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോക; എന്റെ ദൂതൻ നിന്റെ മുമ്പിൽ നടക്കും. എന്നാൽ എന്റെ സന്ദർശനദിവസത്തിൽ ഞാൻ അവരുടെ പാപം അവരുടെമേൽ സന്ദർശിക്കും എന്നു അരുളിച്ചെയ്തു.
• 35 അഹരോൻ ഉണ്ടാക്കിയ കാളക്കുട്ടിയെ ജനം ഉണ്ടാക്കിച്ചതാകകൊണ്ടു യഹോവ അവരെ ദണ്ഡിപ്പിച്ചു.

Psalms 56:8

• 8 നീ എന്റെ ഉഴൽചകളെ എണ്ണുന്നു; എന്റെ കണ്ണുനീർ നിന്റെ തുരുത്തിയിൽ ആക്കിവെക്കേണമേ; അതു നിന്റെ പുസ്തകത്തിൽ ഇല്ലയോ?

Isaiah 26:20

• 20 എന്റെ ജനമേ, വന്നു നിന്റെ അറകളിൽ കടന്നു വാതിലുകളെ അടെക്ക; ക്രോധം കടന്നുപോകുവോളം അല്പനേരത്തേക്കു ഒളിച്ചിരിക്ക.

Jeremiah 30:7

• 7 ആ നാൾപോലെ വേറെ ഇല്ലാതവണ്ണം അതു വലുതായിരിക്കുന്നു കഷ്ടം! അതു യാക്കോബിന്നു കഷ്ടകാലം തന്നേ; എങ്കിലും അവൻ അതിൽനിന്നു രക്ഷിക്കപ്പെടും.

Mark 13:14

• 14 എന്നാൽ ശൂന്യമാക്കുന്ന മ്ളേച്ഛത നില്ക്കുരുതാത്ത സ്ഥലത്തു നില്ക്കുന്നതു നിങ്ങൾ കാണുമ്പോൾ, - വായിക്കുന്നവൻ ചിന്തിച്ചുകൊള്ളട്ടെ - അന്നു യെഹൂദ്യദേശത്തു ഉള്ളവർ മലകളിലേക്കു ഓടിപ്പോകട്ടെ.

Romans 11:26

• 26 ഇങ്ങനെ യിസ്രായേൽ മുഴുവനും രക്ഷിക്കപ്പെടും.

Revelation 12:14

• 14 അപ്പോൾ സ്ത്രീക്കു മരുഭൂമിയിൽ തന്റെ സ്ഥലത്തെക്കു പറന്നുപോകേണ്ടതിന്നു വലിയ കഴുകിന്റെ രണ്ടു ചിറകുലഭിച്ചു; അവിടെ അവളെ സർപ്പത്തോടു അകലെ ഒരുകാലവും ഇരുകാലവും അരക്കാലവും പോറ്റി രക്ഷിച്ചു.

Revelation 16:18

• 18 മിന്നലും നാദവും ഇടിമുഴക്കവും വലിയ ഭൂകമ്പവും ഉണ്ടായി; ഭൂമിയിൽ മനുഷ്യർ ഉണ്ടായതുമുതൽ അതുപോലെ അത്ര വലുതായോരു ഭൂകമ്പം ഉണ്ടായിട്ടില്ല.

Revelation 22:10

• 10 അവൻ പിന്നെയും എന്നോടു പറഞ്ഞതു: സമയം അടുത്തിരിക്കയാൽ ഈ പുസ്തകത്തിലെ പ്രവചനം മുദ്രയിടരുതു.

Exodus 32:1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35

• 1 And when the people saw that Moses delayed to come down out of the mount, the people gathered themselves together unto Aaron, and said unto him, Up, make us gods, which shall go before us; for as for this Moses, the man that brought us up out of the land of Egypt, we wot not what is become of him.
• 2 And Aaron said unto them, Break off the golden earrings, which are in the ears of your wives, of your sons, and of your daughters, and bring them unto me.
• 3 And all the people brake off the golden earrings which were in their ears, and brought them unto Aaron.
• 4 And he received them at their hand, and fashioned it with a graving tool, after he had made it a molten calf: and they said, These be thy gods, O Israel, which brought thee up out of the land of Egypt.
• 5 And when Aaron saw it, he built an altar before it; and Aaron made proclamation, and said, To morrow is a feast to the LORD.
• 6 And they rose up early on the morrow, and offered burnt offerings, and brought peace offerings; and the people sat down to eat and to drink, and rose up to play.
• 7 And the LORD said unto Moses, Go, get thee down; for thy people, which thou broughtest out of the land of Egypt, have corrupted themselves:
• 8 They have turned aside quickly out of the way which I commanded them: they have made them a molten calf, and have worshipped it, and have sacrificed thereunto, and said, These be thy gods, O Israel, which have brought thee up out of the land of Egypt.
• 9 And the LORD said unto Moses, I have seen this people, and, behold, it is a stiffnecked people:
• 10 Now therefore let me alone, that my wrath may wax hot against them, and that I may consume them: and I will make of thee a great nation.
• 11 And Moses besought the LORD his God, and said, LORD, why doth thy wrath wax hot against thy people, which thou hast brought forth out of the land of Egypt with great power, and with a mighty hand?
• 12 Wherefore should the Egyptians speak, and say, For mischief did he bring them out, to slay them in the mountains, and to consume them from the face of the earth? Turn from thy fierce wrath, and repent of this evil against thy people.
• 13 Remember Abraham, Isaac, and Israel, thy servants, to whom thou swarest by thine own self, and saidst unto them, I will multiply your seed as the stars of heaven, and all this land that I have spoken of will I give unto your seed, and they shall inherit it for ever.
• 14 And the LORD repented of the evil which he thought to do unto his people.
• 15 And Moses turned, and went down from the mount, and the two tables of the testimony were in his hand: the tables were written on both their sides; on the one side and on the other were they written.
• 16 And the tables were the work of God, and the writing was the writing of God, graven upon the tables.
• 17 And when Joshua heard the noise of the people as they shouted, he said unto Moses, There is a noise of war in the camp.
• 18 And he said, It is not the voice of them that shout for mastery, neither is it the voice of them that cry for being overcome: but the noise of them that sing do I hear.
• 19 And it came to pass, as soon as he came nigh unto the camp, that he saw the calf, and the dancing: and Moses' anger waxed hot, and he cast the tables out of his hands, and brake them beneath the mount.
• 20 And he took the calf which they had made, and burnt it in the fire, and ground it to powder, and strawed it upon the water, and made the children of Israel drink of it.
• 21 And Moses said unto Aaron, What did this people unto thee, that thou hast brought so great a sin upon them?
• 22 And Aaron said, Let not the anger of my lord wax hot: thou knowest the people, that they are set on mischief.
• 23 For they said unto me, Make us gods, which shall go before us: for as for this Moses, the man that brought us up out of the land of Egypt, we wot not what is become of him.
• 24 And I said unto them, Whosoever hath any gold, let them break it off. So they gave it me: then I cast it into the fire, and there came out this calf.
• 25 And when Moses saw that the people were naked; (for Aaron had made them naked unto their shame among their enemies:)
• 26 Then Moses stood in the gate of the camp, and said, Who is on the LORD'S side? let him come unto me. And all the sons of Levi gathered themselves together unto him.
• 27 And he said unto them, Thus saith the LORD God of Israel, Put every man his sword by his side, and go in and out from gate to gate throughout the camp, and slay every man his brother, and every man his companion, and every man his neighbour.
• 28 And the children of Levi did according to the word of Moses: and there fell of the people that day about three thousand men.
• 29 For Moses had said, Consecrate yourselves to day to the LORD, even every man upon his son, and upon his brother; that he may bestow upon you a blessing this day.
• 30 And it came to pass on the morrow, that Moses said unto the people, Ye have sinned a great sin: and now I will go up unto the LORD; peradventure I shall make an atonement for your sin.
• 31 And Moses returned unto the LORD, and said, Oh, this people have sinned a great sin, and have made them gods of gold.
• 32 Yet now, if thou wilt forgive their sin--; and if not, blot me, I pray thee, out of thy book which thou hast written.
• 33 And the LORD said unto Moses, Whosoever hath sinned against me, him will I blot out of my book.
• 34 Therefore now go, lead the people unto the place of which I have spoken unto thee: behold, mine Angel shall go before thee: nevertheless in the day when I visit I will visit their sin upon them.
• 35 And the LORD plagued the people, because they made the calf, which Aaron made.

Psalms 56:8

• 8 Thou tellest my wanderings: put thou my tears into thy bottle: are they not in thy book?

Isaiah 26:20

• 20 Come, my people, enter thou into thy chambers, and shut thy doors about thee: hide thyself as it were for a little moment, until the indignation be overpast.

Jeremiah 30:7

• 7 Alas! for that day is great, so that none is like it: it is even the time of Jacob's trouble; but he shall be saved out of it.

Mark 13:14

• 14 But when ye shall see the abomination of desolation, spoken of by Daniel the prophet, standing where it ought not, (let him that readeth understand,) then let them that be in Judaea flee to the mountains:

Romans 11:26

• 26 And so all Israel shall be saved: as it is written, There shall come out of Sion the Deliverer, and shall turn away ungodliness from Jacob:

Revelation 12:14

• 14 And to the woman were given two wings of a great eagle, that she might fly into the wilderness, into her place, where she is nourished for a time, and times, and half a time, from the face of the serpent.

Revelation 16:18

• 18 And there were voices, and thunders, and lightnings; and there was a great earthquake, such as was not since men were upon the earth, so mighty an earthquake, and so great.

Revelation 22:10

• 10 And he saith unto me, Seal not the sayings of the prophecy of this book: for the time is at hand.

Exodus 32:1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35

• 1 And when the people ^H5971 saw ^H7200 that ^H3588 Moses ^H4872 delayed ^H954 to come down ^H3381 out of ^H4480 the mount, ^H2022 the people ^H5971 gathered themselves together ^H6950 unto ^H5921 Aaron, ^H175 and said ^H559 unto ^H413 him, Up, ^H6965 make ^H6213 us gods, ^H430 which ^H834 shall go ^H1980 before ^H6440 us; for ^H3588 as for this ^H2088 Moses, ^H4872 the man ^H376 that ^H834 brought us up ^H5927 out of the land ^{H4480 H776} of Egypt, ^H4714 we know ^H3045 not ^H3808 what ^H4100 is become ^H1961 of him.
• 2 And Aaron ^H175 said ^H559 unto ^H413 them , Break off ^H6561 the golden ^H2091 earrings, ^H5141 which ^H834 are in the ears ^H241 of your wives, ^H802 of your sons, ^H1121 and of your daughters, ^H1323 and bring ^H935 them unto ^H413 me.
• 3 And all ^H3605 the people ^H5971 broke off ^{H6561 H853} the golden ^H2091 earrings ^H5141 which ^H834 were in their ears, ^H241 and brought ^H935 them unto ^H413 Aaron. ^H175
• 4 And he received ^H3947 them at their hand ^{H4480 H3027} , and fashioned ^H6696 it with a graving tool, ^H2747 after he had made ^H6213 it a molten ^H4541 calf: ^H5695 and they said, ^H559 These ^H428 be thy gods, ^H430 O Israel, ^H3478 which ^H834 brought thee up ^H5927 out of the land ^{H4480 H776} of Egypt. ^H4714
• 5 And when Aaron ^H175 saw ^H7200 it , he built ^H1129 an altar ^H4196 before ^H6440 it ; and Aaron ^H175 made proclamation, ^H7121 and said, ^H559 Tomorrow ^H4279 is a feast ^H2282 to the LORD. ^H3068
• 6 And they rose up early ^H7925 on the morrow ^{H4480 H4283} , and offered ^H5927 burnt offerings, ^H5930 and brought ^H5066 peace offerings; ^H8002 and the people ^H5971 sat down ^H3427 to eat ^H398 and to drink, ^H8354 and rose up ^H6965 to play. ^H6711
• 7 And the LORD ^H3068 said ^H1696 unto ^H413 Moses, ^H4872 Go, ^H1980 get thee down; ^H3381 for ^H3588 thy people, ^H5971 which ^H834 thou broughtest ^H5927 out of the land ^{H4480 H776} of Egypt, ^H4714 have corrupted ^H7843 themselves :
• 8 They have turned aside ^H5493 quickly ^H4118 out of ^H4480 the way ^H1870 which ^H834 I commanded ^H6680 them : they have made ^H6213 them a molten ^H4541 calf, ^H5695 and have worshiped ^H7812 it , and have sacrificed ^H2076 thereunto , and said, ^H559 These ^H428 be thy gods, ^H430 O Israel, ^H3478 which ^H834 have brought thee up ^H5927 out of the land ^{H4480 H776} of Egypt. ^H4714
• 9 And the LORD ^H3068 said ^H559 unto ^H413 Moses, ^H4872 I have seen ^{H7200 H853} this ^H2088 people, ^H5971 and, behold, ^H2009 it ^H1931 is a stiffnecked ^{H7186 H6203} people: ^H5971
• 10 Now ^H6258 therefore let me alone, ^H5117 that my wrath ^H639 may wax hot ^H2734 against them , and that I may consume ^H3615 them : and I will make ^H6213 of thee a great ^H1419 nation. ^H1471
• 11 And Moses ^H4872 besought ^{H2470 H853} the LORD ^H3068 his God, ^H430 and said, ^H559 LORD, ^H3068 why ^H4100 doth thy wrath ^H639 wax hot ^H2734 against thy people, ^H5971 which ^H834 thou hast brought forth ^H3318 out of the land ^{H4480 H776} of Egypt ^H4714 with great ^H1419 power, ^H3581 and with a mighty ^H2389 hand ^H3027 ?
• 12 Wherefore ^H4100 should the Egyptians ^H4714 speak, ^H559 and say, ^H559 For mischief ^H7451 did he bring them out, ^H3318 to slay ^H2026 them in the mountains, ^H2022 and to consume ^H3615 them from ^{H4480 H5921} the face ^H6440 of the earth ^H127 ? Turn ^H7725 from thy fierce wrath ^H4480 H2740, ^H639 and repent ^H5162 of ^H5921 this evil ^H7451 against thy people. ^H5971
• 13 Remember ^H2142 Abraham, ^H85 Isaac, ^H3327 and Israel, ^H3478 thy servants, ^H5650 to whom ^H834 thou sworest ^H7650 by thine own self , and saidst ^H1696 unto ^H413 them , I will multiply ^{H7235 H853} your seed ^H2233 as the stars ^H3556 of heaven, ^H8064 and all ^H3605 this ^H2063 land ^H776 that ^H834 I have spoken ^H559 of will I give ^H5414 unto your seed, ^H2233 and they shall inherit ^H5157 it forever. ^H5769
• 14 And the LORD ^H3068 repented ^H5162 of ^H5921 the evil ^H7451 which ^H834 he thought ^H1696 to do ^H6213 unto his people. ^H5971
• 15 And Moses ^H4872 turned, ^H6437 and went down ^H3381 from ^H4480 the mount, ^H2022 and the two ^H8147 tables ^H3871 of the testimony ^H5715 were in his hand: ^H3027 the tables ^H3871 were written ^H3789 on both ^{H4480 H8147} their sides; ^H5676 on the one side ^{H4480 H2088} and on the other ^{H4480 H2088} were they ^H1992 written. ^H3789
• 16 And the tables ^H3871 were the work ^H4639 of God, ^H430 and the writing ^H4385 was the writing ^H4385 of God, ^H430 graven ^H2801 upon ^H5921 the tables. ^H3871
• 17 And when Joshua ^H3091 heard ^{H8085 H853} the noise ^H6963 of the people ^H5971 as they shouted, ^H7452 he said ^H559 unto ^H413 Moses, ^H4872 There is a noise ^H6963 of war ^H4421 in the camp. ^H4264
• 18 And he said, ^H559 It is not ^H369 the voice ^H6963 of them that shout ^H6030 for mastery, ^H1369 neither ^H369 is it the voice ^H6963 of them that cry ^H6030 for being overcome: ^H2476 but the noise ^H6963 of them that sing ^H6031 do I ^H595 hear. ^H8085
• 19 And it came to pass, ^H1961 as soon as ^H834 he came nigh ^H7126 unto ^H413 the camp, ^H4264 that he saw ^{H7200 H853} the calf, ^H5695 and the dancing: ^H4246 and Moses' ^H4872 anger ^H639 waxed hot, ^H2734 and he cast ^{H7993 H853} the tables ^H3871 out of his hands ^{H4480 H3027} , and broke ^H7665 them beneath ^H8478 the mount. ^H2022
• 20 And he took ^{H3947 H853} the calf ^H5695 which ^H834 they had made, ^H6213 and burnt ^H8313 it in the fire, ^H784 and ground ^H2912 it to ^H5704 powder ^{H834 H1854} , and strewed ^H2219 it upon ^{H5921 H6440} the water, ^H4325 and made ^H853 the children ^H1121 of Israel ^H3478 drink ^H8248 of it .
• 21 And Moses ^H4872 said ^H559 unto ^H413 Aaron, ^H175 What ^H4100 did ^H6213 this ^H2088 people ^H5971 unto thee, that ^H3588 thou hast brought ^H935 so great ^H1419 a sin ^H2401 upon ^H5921 them?
• 22 And Aaron ^H175 said, ^H559 Let not ^H408 the anger ^H639 of my lord ^H113 wax hot: ^H2734 thou ^H859 knowest ^{H3045 H853} the people, ^H5971 that ^H3588 they ^H1931 are set on mischief. ^H7451
• 23 For they said ^H559 unto me, Make ^H6213 us gods, ^H430 which ^H834 shall go ^H1980 before ^H6440 us: for ^H3588 as for this ^H2088 Moses, ^H4872 the man ^H376 that ^H834 brought us up ^H5927 out of the land ^{H4480 H776} of Egypt, ^H4714 we know ^H3045 not ^H3808 what ^H4100 is become ^H1961 of him.
• 24 And I said ^H559 unto them, Whosoever ^H4310 hath any gold, ^H2091 let them break it off. ^H6561 So they gave ^H5414 it me : then I cast ^H7993 it into the fire, ^H784 and there came out ^H3318 this ^H2088 calf. ^H5695
• 25 And when Moses ^H4872 saw ^H7200 that ^{H3588 H853} the people ^H5971 were naked; ^H6544 ( for ^H3588 Aaron ^H175 had made them naked ^H6544 unto their shame ^H8103 among their enemies: ^H6965 )
• 26 Then Moses ^H4872 stood ^H5975 in the gate ^H8179 of the camp, ^H4264 and said, ^H559 Who ^H4310 is on the LORD's ^H3068 side? let him come unto ^H413 me . And all ^H3605 the sons ^H1121 of Levi ^H3878 gathered themselves together ^H622 unto ^H413 him.
• 27 And he said ^H559 unto them, Thus ^H3541 saith ^H559 the LORD ^H3068 God ^H430 of Israel, ^H3478 Put ^H7760 every man ^H376 his sword ^H2719 by ^H5921 his side, ^H3409 and go in ^H5674 and out ^H7725 from gate ^{H4480 H8179} to gate ^H8179 throughout the camp, ^H4264 and slay ^H2026 every man ^{H376 H853} his brother, ^H251 and every man ^{H376 H853} his companion, ^H7453 and every man ^{H376 H853} his neighbor. ^H7138
• 28 And the children ^H1121 of Levi ^H3878 did ^H6213 according to the word ^H1697 of Moses: ^H4872 and there fell ^H5307 of ^H4480 the people ^H5971 that ^H1931 day ^H3117 about three ^H7969 thousand ^H505 men. ^H376
• 29 For Moses ^H4872 had said, ^H559 Consecrate ^{H4390 H3027} yourselves today ^H3117 to the LORD, ^H3068 even ^H3588 every man ^H376 upon his son, ^H1121 and upon his brother; ^H251 that he may bestow ^H5414 upon ^H5921 you a blessing ^H1293 this day. ^H3117
• 30 And it came to pass ^H1961 on the morrow ^{H4480 H4283} , that Moses ^H4872 said ^H559 unto ^H413 the people, ^H5971 Ye ^H859 have sinned ^H2398 a great ^H1419 sin: ^H2401 and now ^H6258 I will go up ^H5927 unto ^H413 the LORD; ^H3068 peradventure ^H194 I shall make an atonement ^H3722 for ^H1157 your sin. ^H2403
• 31 And Moses ^H4872 returned ^H7725 unto ^H413 the LORD, ^H3068 and said, ^H559 Oh, ^H577 this ^H2088 people ^H5971 have sinned ^H2398 a great ^H1419 sin, ^H2401 and have made ^H6213 them gods ^H430 of gold. ^H2091
• 32 Yet now, ^H6258 if ^H518 thou wilt forgive ^H5375 their sin; ^H2403 and if ^H518 not, ^H369 blot ^H4229 me , I pray thee, ^H4994 out of thy book ^{H4480 H5612} which ^H834 thou hast written. ^H3789
• 33 And the LORD ^H3068 said ^H559 unto ^H413 Moses, ^H4872 Whosoever ^{H4310 H834} hath sinned ^H2398 against me , him will I blot out ^H4229 of my book ^{H4480 H5612} .
• 34 Therefore now ^H6258 go, ^H1980 lead ^{H5148 H853} the people ^H5971 unto ^H413 the place of which ^H834 I have spoken ^H1696 unto thee: behold, ^H2009 mine Angel ^H4397 shall go ^H1980 before ^H6440 thee : nevertheless in the day ^H3117 when I visit ^H6485 I will visit ^H6485 their sin ^H2403 upon ^H5921 them.
• 35 And the LORD ^H3068 plagued ^{H5062 H853} the people, ^H5971 because ^{H5921 H834} they made ^{H6213 H853} the calf, ^H5695 which ^H834 Aaron ^H175 made. ^H6213