1 ഞാന് മനുഷ്യരുടെയും ദൂതന്മാരുടെയും ഭാഷകളില് സംസാരിച്ചാലും എനിക്കു സ്നേഹമില്ല എങ്കില് ഞാന് മുഴങ്ങുന്ന ചെമ്പോ ചിലമ്പുന്ന കൈത്താളമോ അത്രേ.
2 എനിക്കു പ്രവചനവരം ഉണ്ടായിട്ടു സകല മര്മ്മങ്ങളും സകല ജ്ഞാനവും ഗ്രഹിച്ചാലും മലകളെ നീക്കുവാന് തക്ക വിശ്വാസം ഉണ്ടായാലും സ്നേഹമില്ല എങ്കില് ഞാന് ഏതുമില്ല.
3 എനിക്കുള്ളതെല്ലാം അന്നദാനം ചെയ്താലും എന്റെ ശരീരം ചുടുവാന് ഏല്പിച്ചാലും, സ്നേഹം ഇല്ല എങ്കില് എനിക്കു ഒരു പ്രയോജനവും ഇല്ല.
4 സ്നേഹം ദീര്ഘമായി ക്ഷമിക്കയും ദയ കാണിക്കയും ചെയ്യുന്നു; സ്നേഹം സ്പര്ദ്ധിക്കുന്നില്ല.
5 സ്നേഹം നിഗളിക്കുന്നില്ല. ചീര്ക്കുംന്നില്ല; അയോഗ്യമായി നടക്കുന്നില്ല സ്വാര്ത്ഥം അന്വേഷിക്കുന്നില്ല, ദ്വേഷ്യപ്പെടുന്നില്ല, ദോഷം കണക്കിടുന്നില്ല;
6 അനീതിയില് സന്തോഷിക്കാതെ സത്യത്തില് സന്തോഷിക്കുന്നു
7 എല്ലാം പൊറുക്കുന്നു, എല്ലാം വിശ്വസിക്കുന്നു, എല്ലാം പ്രത്യാശിക്കുന്നു, എല്ലാം സഹിക്കുന്നു.
8 സ്നേഹം ഒരുനാളും ഉതിര്ന്നുപോകയില്ല. പ്രവചനവരമോ, അതു നീങ്ങിപ്പോകും; ഭാഷാവരമോ, അതു നിന്നുപോകും; ജ്ഞാനമോ, അതു നീങ്ങിപ്പോകും.
9 അംശമായി മാത്രം നാം അറിയുന്നു; അംശമായി മാത്രം പ്രവചിക്കുന്നു;
10 പൂര്ണ്ണമായതു വരുമ്പോഴോ അംശമായതു നീങ്ങിപ്പോകും.
11 ഞാന് ശിശുവായിരുന്നപ്പോള് ശിശുവിനെപ്പോലെ സംസാരിച്ചു, ശിശുവിനെപ്പോലെ ചിന്തിച്ചു, ശിശുവിനെപ്പോലെ നിരൂപിച്ചു; പുരുഷനായ ശേഷമോ ഞാന് ശിശുവിന്നുള്ളതു ത്യജിച്ചുകളഞ്ഞു.
12 ഇപ്പോള് നാം കണ്ണാടിയില് കടമൊഴിയായി കാണുന്നു; അപ്പോള് മുഖാമുഖമായി കാണും; ഇപ്പോള് ഞാന് അംശമായി അറിയുന്നു; അപ്പോഴോ ഞാന് അറിയപ്പെട്ടതുപോലെ തന്നേ അറിയും,
13 ആകയാല് വിശ്വാസം, പ്രത്യാശ, സ്നേഹം ഈ മൂന്നും നിലനിലക്കുന്നു; ഇവയില് വലിയതോ സ്നേഹം തന്നേ.